ACHERON

Son otobüs gecenin karanlığında uzaklardan gürültüsü ile gelişini haberdar ederken, son bir kez daha şansını denemek istedi Rüzgar. Numarayı tuşladığında çalan ses, acılı bir annenin yürek sesi gibiydi.Tam da tahmin ettiği gibi cevapsız kaldı araması.Ağlamasına fırsat vermedi otobüs ve o rahatsız edici gürültüsüyle  yanaştı ani frenle.Parayı şoföre uzatması ile dur diye haykırması bir oldu Rüzgar’ın. Cadde de deli gibi koşması, ona çarpmak üzereyken son anda duran arabalardan gelen küfürlü sözler ve ardında bıraktığı soğuk kaldırımlar onun adını daha çok anlamlaştırıyordu. Rüzgar’a bu adı babası koymuştu.Öfkeli dalgalar arasında boğulan dostunun adını koymuştu kızına.

Rüzgar, estiği yolların sonlarına doğru dizlerinin üstüne çöktü.Nefesi gözyaşlarına, gözyaşları terine karışmıştı.Gözünün önüne düşen bir parça sarı saç telini eli ile arkaya atmak üzereydi ki ensesinde bir soğukluk hissetti.Kulağına doğru fısıldayan ses, bir korku filminin en ürpertici sahnesinde çalan fon müziği gibiydi.Ceplerine doğru kir pas içerisinde olan parmaklarını gezdirdi ses.Oradaki boşluk sesi sinirlendirdi ve Rüzgar'ın sarı saçlarını koparırcasına asıldı kendisine doğru.Kalbi hiç bu denli bir korkuyu tatmamıştı Rüzgar’ın.Gözlerini acı ile yumdu sımsıkı vücudu titrerken ve ani bir sarsıntı ile kaldırımın kenarına yığıldı bedeni.Otobüs şoförü geldi aklına.Rakı kokusu sanki otobüsü değil bu şehri sarmıştı.Hayatın tokadını Rüzgar değil bu adam yemeliydi.Hiç değilse daha ayık gezerdi.Yok yok iyi değildi.Orada sadece on saniye kadar yatıyordu ama aklından geçen onca şey uzun metrajlı film gibiydi.

Çizgilerini alnında hissettiği yumuşak bir el daireler çiziyordu yanaklarına doğru.Yavaşça doğruldu ve hayatında ilk defa deniz görmüş küçük bir kız çocuğu ifadesi ile bu ellerin sahibine baktı.Gördüğü bir çift göz bir organdan ibaret olamazdı.Belki de gerçekten denizi seyrediyordu.Rüzgar’ın masum, korkmuş ve biraz da yorgun bakışları karşısında hafif bir tebessüm ederken çukurlaştı yanakları, saçları beyazlamıştı fakat keyif dolu, gür ve sık uçuşuyordu. Bu adam Rüzgar’ın kahramanı mı olmuştu yoksa okyanusu mu?

“Adım… dedi.Adım, Acheron…”

YEŞİM TEKE