Nefesim Nefesinde Kesilinceye Kadar

Ay karanlıkta kendini gösterdiği zaman, daralırmış kuşların yüreği. Gündüz her şeyi bir kenara bırakıp dilediği gibi uçan kuşlar, alaca karanlığı hiç sevmezmiş. Fakat ne zaman ayın ışığında bir yıldız kaysa, göğsüne bastırırmış kuş kanadını.

Beni ürkek sevmelerin hep bu hikayeyi anımsatırdı kafamda. Sen benim, canı hiç acımayacakmış gibi savrulan gece olunca uyumaktan değil, rüyalarında yüreğine batan iğnelerden korkup kaçan ürkek kuşumdun. Belki de hala geceleri terliyorsundur. Belki terini avuç içim okşasın istiyorsundur. Belki de nefesim nefesinde kesilinceye kadar seni sevmeye devam edeceğimi korkuların kadar iyi biliyorsundur.

Telaşsız, ellerim cebimde ve acılarımdan kaçmadan hala bildiğin gibi yaşıyorum. Hala yeminlere ve keşkelere inanmıyorum. Şeker hala başımı döndürüyor. Sen olsan, şeker içmeden de dönerdi. Ne kadar taze arzularım. Seninle hiç sevişmemişim gibi hala senin teninin sıcaklığını merak ediyorum. Soğuk olan ellerinin nasıl boynumu kavradığı, Beni çocukça ve oyun oynar gibi nasıl da kavradığını, diz kapaklarından öpülmeyi sevdiğini, senin sıcaklığını hissederken çıkardığın seslerin kulağımda nasıl bir müzik yarattığını ve gözünün önüne düşen ıslak saç tellerini unutmadım. Unutmam mümkün değil nefesim nefesinde kesilinceye kadar.

Son anda otobüse binişlerin, hem becerikli olup hem sevimli sakarlıkların, hiçbir şarkının sonunu getirmeyişin, her şey yolunda giderken göz yaşları içinde boğuluşların, seviyorum demeyi sırtımdan öperek ifade edişin, sana sadık oluşuma inanmak istemeyip elindeki her şeyi kırıp döküşlerin, özür dilerken ateşli öpüşlerin ve giderken bardağında bıraktığın dudak izin…

Sen benden gitmemiş olacaksın nefesim nefesinde kesilene kadar. Son bir kez daha soluğunu burnumda hissetmeden, ben senden gitmemiş olacağım. Nefesin nefesinde kesilinceye kadar.

YEŞİM TEKE